بناهاي معماري و شهرسازي مشهد هيچ نشانه اسلامي ندارد

چاپ
عضو هيئت علمي دانشگاه تهران در نشست شهرسازي مدرن و پست مدرن در مشهد :
بناهاي معماري و شهرسازي مشهد هيچ نشانه اسلامي ندارد
خراسان رضوي - مورخ چهارشنبه 1390/09/30 شماره انتشار 18011

هيچ نشانه اسلامي در معماري و شهرسازي بناهاي مشهد لحاظ نمي شود.به گزارش روابط عمومي جهاد دانشگاهي واحد خراسان رضوي دکتر حسين حاتمي نژاد عضو هيئت علمي دانشگاه تهران در نشستي که در جهاد دانشگاهي مشهد برگزار شد در سخنراني با عنوان «شهرسازي مدرن و پست مدرن» با بيان اين مطلب گفت : ساختار مديريت شهرها در ايران همچنان به شيوه سنتي است .وي با بيان اين که اکنون فضاهاي گردشگري مشهد در معرض خطر است، افزود : مشهد ضمن حفظ هويت شهري خويش، حفظ مقررات پدافند غيرعامل و .. بايد يک مدل اسلامي مطلوب را به جهان عرضه کند.وي همچنين مدرنيته را خودباوري و تلاش براي بخردانه کردن هر چيز، شکستن و ويرانگري عادت هاي اجتماعي و باورهاي سنتي، عنوان کرد و افزود : مدرنيته همراه با پشت سر نهادن ارزش ها، حس ها، باورها و در يک کلام شيوه هاي مادي و فکري زندگي کهن است. وي مهم ترين ويژگي هاي شهرسازي مدرنيستي را به اعتقاد «ديويد هاروي» نظريه پرداز فضاي شهري، حول مفاهيم کارايي، کارکردگرايي و شخصيت زدايي عنوان کرد و گفت: هاروي در طراحي فضاي شهري، حس مکان و حس هويت را از بين برد و ارتباط ميان هويت و آسايش و آرامش را از هم گسست. ديدگاه او در طراحي شهرهاي مدرن، يکسان سازي و خلق فضاهاي متحدالشکل و گرايش غيرانساني يا ماشين محور است. دکتر حاتمي نژاد به مشکلات ناشي از شهرسازي مدرنيستي اشاره کرد و گفت: با گذشت نزديک به 80 سال از اجراي منشور آتن(1932) و پيشنهادهاي شهرسازي مدرنيستي، مشکلات اساسي شهرها همچون آلودگي محيط(زباله ، هوا و صدا)، نا امني، مشکلات دسترسي، بي هويتي محيط شهري، از هم پاشيدگي حس همبستگي محلي و حس شهروندي و احساس تنهايي روزافزون و رو به گسترش انسان در ميان ازدحام جمعيت شهري همچنان وجود دارد. وي زوال مراکز عمده شهري، زاغه نشيني و حاشيه نشيني هاي پردردسر، فاصله طبقاتي بين محلات فرو دست و فرادست، فرار روستاييان از روستاها به شهرها و زندگي در حاشيه شهر با فرهنگي متفاوت، بيکاري در شهرهاي بزرگ، وقوع جرم و جنايت هاي شهري، گسترش بيماري هاي عصبي و رواني و .. را از ديگر مصائب شهرسازي مدرن عنوان کرد. عضو هيئت علمي دانشگاه تهران، «يکسان سازي» را از ويژگي هاي شهرسازي مدرن عنوان کرد و گفت: در شهرهاي کوچک روابط چهره به چهره بيشتر و کنترل اجتماعي محسوس است؛ در نتيجه آسيب ها کمتر مي شود. اما در شهرهاي بزرگ با جمعيت زياد و اختلاف طبقاتي بسيار، انسان فراموش مي شود. در شهرهاي بزرگ افراد با انبوه سيستم هاي ارتباطاتي، در اوج بي خبري اند. شهرسازي مدرن سعي دارد مردم را از بي خبري درآورد.