بخش اول: برشهایی از ویکیپدیا
هوشنگ سیحون بعد از انقلاب ، بیش از دو دهه در ونکوور کانادا زندگی کرد. وی شهروند افتخاری فرانسه نیز بود.
از میان پروژه‌های طراحی و ساخته شده وی می‌توان به آرامگاه بزرگانی چون خیام، کمال الملک، بوعلی سینا، نادرشاه افشار، کلنل محمدتقی خان پسیان و ده‌ها مقبره و آرامگاه دیگر و نیز طراحی بنای «موزه توس» در سال ۱۳۴۷ و همچنین ساختمان بانک سپه در میدان توپخانه تهران و همچنین طراحی ساختمان‌های سازمان نقشه برداری کل کشور، کارخانه نخ ریسی کوروس اخوان، کارخانه آرد مرشدی، مجتمع آموزشی یاغچی آباد، سینما آسیا، سینما سانترال، کارخانه کانادادرای (زمزم فعلی) در تهران و اهواز، کارخانه یخ سازی کورس اخوان و حدود ۱۵۰ پروژه مسکونی خصوصی اشاره کرد.
سیحون در کنار معماری، به نقاشی از مناظر و روستاهای ایران می‌پرداخت و کتاب مجموعه اسکیسهای او هنوز هم جذاب و آموختنی است.
… مهندس هوشنگ
سيحون، بهائي يهودي تبار، رئيس دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران و عضو
كلوب روتاري شمال، بود.
سيحون در سال 1299ش، در تهران و در يك
خانواده بهائي به دنيا آمد پس از اخذ ليسانس در سال 1323ش، در رشته معماري
از دانشگاه تهران با بورس اعطاي دولت فرانسه براي ادامه تحصيل به اين كشور
رفت. در اين زمان دولت فرانسه با هدف نفوذ دادن هر چه بيشتر فرهنگ و هنر
يهود و تاثيرگذاري بر ايرانيان اين دانشكده و دانشجويان آن را تحت كنترل
داشت و استادان فرانسوي بدون دريافت دستمزد از دولت ايران تدريس مي كردند و
در هر دوره عده اي از دانشجويان را با بورس تحصيلي اعطايي دولت فرانسه به
كشور مي فرستادند.
مهندس هوشنگ سيحون پس از اتمام تحصيلات خود در
سال 1328ش، به ايران آمد و بلافاصله با درجه ي دانشياري به استخدام دانشگاه
تهران درآمد و به تدريس پرداخت و تا سال 1341ش، به عنوان استاد به فعاليت
آموزشي و تدريس مشغول بود. در سال 1341ش، به رياست دانشكده فوق منصوب شد.608
سيحون
در زمان رياست اين دانشگاه به دانشجويان آزادي هاي زيادي داده بود كه
بتوانند هر گونه كه بخواهند رفتار كنند. دانشكده ي هنرهاي زيبا در زمان
سرپرستي او به سمت ابتذال حركت مي كرد و بدون شك در جهت رواج فرهنگ و آموزه
هاي غربي و دامن زدن به بي بندوباري و كشاندن جوانان و هنرمندان به
از خود بيگانگي بود. در دوران رياست او نابهنجاري هاي فراواني در تمام
اركان دانشكده مشاهده شد. اين نابهنجاري هاي غيراخلاقي متاثر از فرهنگ و
رفتار غربي، در بسياري از دانشجويان و محيط دانشكده و حتي مسئولان و
استادان آن به وفور مشاهده مي شد. به عنوان نمونه، ريختن رنگ بر روي سر و
لباس دانشجويان تازه وارد، انداختن دانشجويان در حوض آب دانشكده، اعتياد به
مواد مخدر به گونه اي كه مرگ چند دانشجو را در محوطه دانشگاه به همراه
داشت.609
هدف اصلي او از برگزاري اين برنامه ها، دورنگه داشتن
دانشجويان اين دانشكده از مسائل سياسي و اجتماعي بود. وي در راستاي دامن
زدن به اين وضع، فضايي ايجاد مي كرد تا دانشجو احترام استاد را نگه ندارد.
خود دراين باره چنين مي گويد: «من از دانشجويان مي خواستم كه اداي استادان
را درآورند.»
يكي ديگر از اقدامات سيحون، در دوره ي رياست دانشكده ي هنرهاي زيبا، استفاده از مدل هاي زنده و عريان در كلاس هاي درس بود.610
هوشنگ
سيحون در سال 1347ش، از رياست دانشكده هنرهاي زيبا كناره گرفت و به عضويت
انجمن شهر تهران انتخاب شد و همزمان عهده دار مقام رياست شوراي شهرسازي و
نوسازي تهران گرديد.
بخش سوم: اقدامات شهرسازی سیحون.
سیحون در دوران ریاست شورای برنامه ریزی و شهرسازی و نوسازی تهران موضوعی به نام «محدوده» و «خارج از محدوده» را مطرح ساخت و پس از تصویب آن به سراغ طرح جامع گسترش تهران رفت. نکته مهم در عرصه تدوین این طرح توجه ویژه به درباریان و کلان سرمایه داران- که اراضی وسیعی از اطراف تهران را در مالکیت داشتند- بود.
سیحون که نفوذ زیادی در این شورا داشت- با مدد همفکران و یاران خود- به هنگام تعیین مرزهای محدوده تهران، اراضی متعلق به خاندان سلطنت و افراد وابسته به دربار و کلان سرمایه داران عضو «روتاری» و «فراماسونری» را داخل محدوده قرار داد و به عنوان رئیس کمیسیون طراحی شبکه اتوبان های تهران، ترتیبی داد تا اتوبان ها از کنار این اراضی بگذرد و به این ترتیب موجب شد تا قیمت این اراضی یک شبه صدها برابر افزایش یابد.
به طور مثال مرز شمال محدوده شهر تهران را تا بلندی های نزدیک پناهگاه «کلک چال» و مرز محدوده شمال شرقی را تا نزدیکی لشگرک- که اراضی آن عمدتا متعلق به بهائیان و اکثراً جزو موقوفات فرقه بهائیت و مشرق الاذکار اعظم تهران بود، معین کرد و چون اراضی غرب تهران متعلق به اشرف پهلوی و اردشیر زاهدی بود دامنه محدوده تهران در این قسمت را تا حوالی کرج گسترش داد تا خاندان سلطنت و وابستگان آنها بتوانند با غارت اعتبارات و تسهیلات بانکی و زیرپوشش تولید کلان مسکن، شهرک غرب و شهرک چشمه و شهرک اکباتان را بنا کنند .
و این اراضی که با «ثمن بخس» و یا از رهگذر سندسازی به دست آورده بودند، به گران ترین بهای ممکن بفروشند ولی بخش اعظم جنوب شهر تهران- از حوالی میدان خراسان و میدان شوش و بی سیم نجف آباد را که از ابتدای دهه 20 در آن ساخت و ساز انجام شده بود خارج از محدوده اعلام کرد و باعث شد مالکان این مناطق که همگی از طبقات فرودست جامعه بودند اجازه بازسازی و حتی کوچک ترین تغییر در خانه های خود نداشته باشند.هوشنگ سیحون فعال ترین مهندس معمار در دوران محمدرضا پهلوی بود که به دلیل خوش خدمتی هایش اکثر پروژه های مهم نوسازی و بازسازی به او ارائه می شد.(خوانندگان می توانند برای اطلاعات بیشتر به جلد چهارم کتاب «معماران تباهی» منتشر شده از سوی دفتر پژوهش های کیهان رجوع کنند.)