مدرسه های علمیه در ایران اسلامی:
با ورود دین مبین اسلام به ایران ، و پذیرش و استقبال عمومی نسبت به این دین جدید ، تاکیدات دین در مورد علم و تعلیم و دانش اندوزی نیز در ایران و سایر ممالک اسلامی در دهه های آغازین تشکیل حکومت وسیع مسلمانان ، منجر به گسترش مکتب ها ، تشکیل محلهایی برای تدریس دانش آموزان شد.
بنا به روایتی پیامبر اکرم از حضور انبوه کودکان در مسجد ناخشنود بودند ، چه آنها از در و دیوار بالا میروند و پروایی از ناپاکیها ندارند… پس برای آموختن به آنان ، دکانهایی در کوچه ها و کناره بازارها گرفته میشود وبه این ترتیب خیلی زود مراکز آموزشی کودکان یا همان مکاتب در فرهنگ شهرهای اسلامی نهادینه میشود.حتی در تاریخ به مکتب هایی با با بیش از 3000 دانش آموز بر می خوریم.
کالج ها یا همان مدارس علمیه ، به مرور در کنار مساجد نضج گرفت. ریشه های ایجاد این مدارس ، کرسی های متعدد تدریس بود که در مساجد مختلف جهان اسلام وجود داشت وبعضی هم بسیار مهم بودند. مسجد جامع دمشق ، جامع منصور (بغداد) ، جامع عمرو (مصر)؛ همگی از این دسته اند.با گسترش علوم و همراه با نهضت ترجمه ، علومی نظیر پزشکی هم در مساجد تدریس می شد واین باعث مهاجرت گسترده طلاب جوان به اطراف و اکناف سرزمین پهناور اسلامی می شد. به تدریج و بر همین اساس ضرورت تامین خوابگاه و محل سکنا برای طلاب احساس شد.
برای دریافت متن کامل مقاله بصورت پی دی اف اینجا را انتخاب کنید.